Waarom zet ik me in voor HersenStrijd

3,5jaar geleden, eind juni 2021 werd ik getroffen door 4 herseninfarcten, hersenstam en kleine hersenen.

2 dagen later, toen ik voor de herseninfarcten in ziekenhuis was opgenomen, kreeg ik een hersenbloeding. Een sab in medische taal , een bepaalde variant waarvan 1/3 vd patienten overlijd direct,  1/3 komt er zeker ernstig uit en ik behoor (zegt men) tot de laatste 1/3, die dan geluk heeft zonder al te veel kleerscheuren te overleven.   Na met spoed te zijn overgebracht naar een nabijgelegen ziekenhuis,  in de ambulance nog een hartaanval gehad, en na een risicovolle operatie aan het aneurysma in de vertebralis( een slagader die via de ruggenwervel loopt tot in de hersenen) .

Hieronder zie je hoe ik weer opnieuw moest leren lopen want ja, dat was nodig want ik kon nahgenoeg niks meer.

circa 6 weken hierna rende ik weer een halve marathon,  bizar achteraf.

Mede dankzij de goede medische zorgen overleefde ik, mede dankzij de goede medische zorgen ging het boven alle verwachtingen en zwartste  scenario's wonderbaarlijk snel en goed.

Het is overduidelijk dat er veel en veel meer bewustzijn moet zijn voor de gevolgen van hersenletsel (nah > niet aangeboren hersenletsel)

Het is hard nodig dat de er nog betere zorg nodig is om veel meer mensen goed te behandelen in ziekenhuis, onderzoek om de zorg beter te maken kost geld.

Gezondheid kost geld maar is het meer dan waard.

Daarvoor zet ik me in voor HersenStrijd, ik ben dankbaar ervoor dat ik dit kan, dat ik iets kan betekenen voor hetgeen mij overkwam. Zo uit het niks, "vette pech" zei de neuroloog.

En natuurlijk kan ik niet meer wat ik kon, de dingen die ik wel nog kan zijn het waard om niet op te geven. Soms loodzwaar, soms makkelijker.  Het rouwproces bij zgn levend verlies is "klote"  maarja. (Excusez le mot)

3augustus 2021